مهربان باش

مهربان باش

مهربان باش که در آن پس ِ

    این پنجره ی سبـــــــتز قشنگ

         مهربان است کسی با من و تــــــو

              چه قشنگ است نگاهی که به مهـــر

                      بگشایی به همه

                               به طبیعـت

                                        به زمیــن

                                               به ستـــاره

                                                    به قناری قفس

                                                         به هر آن چیز و هر

                                                    آن کس که خدا ساخت

                                          مهـــــــربان باش

                                   مهربان باش چو ابر

                           با کویر دل من

                  با تـن نازک گل

           با زمخت تن خار

    مهربان مثل نسیم

مثل آیینه و آب

  مثل خورشید درخشان که به هر ذره ی خاک

      می درخشد همه روز از سر مهر

          زشت و زیبا همه مخلوق خداست

              به همه مهر بورز

                   از کتاب نجوای غریب (نوشته ی حسین نظریان)